Soms in school momenten heb je van die momenten dat je denkt, wat had ik beter kunnen doen? Waarom?
Omdat je soms moet slagen om iets te willen:
Zo hard gestreden of toch niet hard genoeg?
Ik vecht al zolang ik leef, overwinning is waar ik naar streef.
Zal het dit keer niet zo zijn? Of ben ik te vroeg met mijn wanhoop?
Gefronste wenkbrauwen en een afkeurende blik heb ik gade geslagen.
Ik wil deze film niet afkijken, deze musical niet horen, dit spel niet afmaken,
ik scheur de laatste paginas uit het boek, want ik ben bang voor de afloop.
Vanaf nu 2 dagen zal mijn dagen des oordeels zijn. Ik kastij mezelf geestelijk, de passie mist niet.
Emoties in mijn werk maar miss teveel? Vechten, strijden, vasthouden doe ik, ik vecht als een leeuw.
Ik ga niet onder, ik wordt niet naar beneden gehaald. Ik ga deze woorden niet accepteren: gefaald!
Dit gedicht heb ik gemaakt omdat helaas de kans bestaat dat ik niet over ga en een half jaar over moet doen. Het is niet het einde van de wereld, alleen een groot deel ervan...
Ik hoop dat ze meenemen dat ik al aangenomen ben op het St Joost. Donderdag wordt er over mij vergaderd en vrijdag krijg ik hopelijk geen belletje, maar we zullen zien.
Maar morgen in ieder geval mijn herkansing van mijn boek presentatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten